Był to człowiek, który  uwielbiał historię, ponieważ nie potrafił o niej pisać ani mówić – postanowił ją malować. Nadał niezwykła rangę swojemu malarstwu historycznemu. Jego obrazy były często obiektem krytyki historyków, głównie ze względu na fakt, że często umieszczał w swoich kompozycjach osoby, których w danym momencie historycznym nie było. Malarzowi nie chodziło o wierne odtwarzanie historii lecz nadanie obrazowi refleksji nad sensem istoty dziejów, podniesienia na duchu narodu pozbawionego suwerenności państwowej. Jako zdobywca wielu prestiżowych nagród stał się ikoną świetności polskiego malarstwa XIX wieku.